Luie post

Lang, laaaaang geleden kreeg ik - ik weet niet eens meer van wie - een postzak van de Zweedse post. Ik vond het een geinig ding. Het heeft een tijd als vloerkleedje dienst gedaan op mijn studentenkamer. Daarna verdween het tussen mijn andere bewaar-spullen. Als het geen bestemming had, zou het weg moeten. Gehecht als ik ben, vond ik dat jammer. Toen kwam ik op het idee om er een zitzak van te maken. Die wilde ik namelijk ook graag hebben.

Via een weggeefgroep tikte ik de vulling op de kop. Daarna kocht ik stof voor de binnenzak. En toen bleef het liggen. Zakken vol piepschuim bolletjes. Tot grote ergernis van manlief. "Maar ik ga het echt gebruiken hoor!" riep ik telkens als hij voorstellen om die verdraaide zakken nu eens de deur uit te doen. Afgelopen vrijdag was de maat vol. En ik kon hem geen ongelijk geven! Tijd voor actie dus. Een zitzak ga ik maken. Voor op de kamer van dochterlief. Dat wordt weer een klusje in etappes, maar dat kan ik intussen heel goed.

Ik naaide de binnenzak zo, dat ik ongeveer kon inschatten hoeveel van die piepschuim bolletjes ik nodig had en hoeveel zakken ik weer kan weggeven. Ik heb er namelijk te veel, en er bleek veel animo voor te zijn toen de dame van wie ik ze kreeg ze te geef zette. Ik maak hem op een ander moment af. Z.s.m. Echt.

Prioriteiten

Dat ik het iets te laat had gemaakt toen ik aan de zitzak werkte, bleek de volgende ochtend. Oeps. Mijn eeuwige valkuil, als avondmens. Ik besloot daarom om ook vandaag weer een klein kastje te doen, om toch mijn huis weer iets netter te hebben en niet over m'n grens heen te gaan.

Manlief had alle kaartjes die we gekregen hadden naar aanleiding van de geboorte van onze jongste aan een lijn gehangen. Die hing in de woonkamer en in de gang. Inmiddels is ze 3,5 maand oud en werd het tijd om de kaartjes op te ruimen. Ze belandden op de kast met speelgoed. Daar konden ze natuurlijk niet eindeloos blijven liggen. Weggooien wilde ik ook niet. Ze komen in een speciaal album, zoals ik ook voor de oudste heb gemaakt. Dat wordt een kastje op zich. Ik legde de kaarten dus in een kast die ik zeker nog ga opruimen. Verder ruimde ik nog wat kleine prulletjes op die allemaal een ander plekje hadden, en het was weer netjes.