De grote wisseltruc - deel 2

Vandaag was het tijd voor etappe 2 in het project 'wisseltruc'. Op een strategisch moment (beide dochters moesten daarvoor wakker zijn, want de kleding ging van de ene naar de andere slaapkamer en terug) heb ik de kleding van kast laten wisselen. Mijn doel was om alle kleding van dochter 1 zodanig in de kast te leggen dat
1. alle kleding bij elkaar lag
2. de kleding die ze gedurende de dag extra uit de kast wil pakken (meestal sokken en ondergoed), voor haar makkelijk te pakken zijn.

Toegegeven, mindful opruimen vind ik maar lastig als ik twee kids rond heb lopen. Nou ja, die jongste loopt natuurlijk nog niet, maar je begrijpt het idee. Met de jongste in de draagdoek en de oudste om mij heen hobbelend heb ik snel de kleding van oudste in de kast gemikt. Ik had het wel enigszins voorbereid: ik wist welke planken ik zou gebruiken en welke ik voor een volgende keer zou bewaren. Maar tijdens het inruimen kwam ik erachter dat de kast eigenlijk niet zo geschikt is voor kleine kleding. Het kan wel, maar dan heb je denk ik hulpmiddelen nodig om de orde een beetje te 'bewaken'. Mandjes, bakjes, etc. Daar heb ik er een paar van gevonden. Maar het bleef behelpen, zeker omdat mijn tijd en aandacht beperkt was. Ik besloot daarom de 'uitgaande post' nu alleen mee te nemen naar onze slaapkamer en er verder niets meer mee te doen vandaag.

En hier komt dan de echte mindfulness oefening: het opruimen ging mij niet mindful genoeg. Het ging niet 'zoals het hoort'. Maar... mindfulness gaat niet over 'het goed doen', het gaat over accepteren wat is. En in dit geval is dat dus een opruimklus die ik niet mindful heb uitgevoerd. Tegelijkertijd heb ik bewust gekozen om het wel op dat moment te doen. Omdat het anders nog wel weken kan duren, en we al die tijd met een onhandige situatie zitten die meer energie kost dan één keertje niet mindful opruimen. Dus het was een mindfulle keuze niet mindful te zijn. Kan ik daarmee 'zijn'?

Ik ben ook nog niet tevreden met de inrichting van de kast. Ja, ik heb de kleding op twee planken bij elkaar kunnen leggen, en dochter kan zelf bij haar sokken en ondergoed, maar het ziet er rommelig uit (ja duh, als je de kleding zowat in de kast mikt, wat verwacht je dan?). Mijn innerlijke criticus wil mij verleiden er daarom geen foto van te posten. Weet je wat? Ik ga hem (haar?) uitdagen en de foto toch plaatsen. Niet om te showen hoe mooi opgeruimd die kast is, maar om te oefenen met het accepteren van imperfectie. Dit wordt de eerste foto waarbij de 'voor'-foto er netter uitziet dan de 'na'-variant. :D