Dag 1 van mijn oude nieuwe project, en ik begin met hetgeen waar ik als een berg tegenop zie. Mijn 'papieren'. Ik wilde eerst 'administratie' tikken, maar dat is het allang niet meer, het is alles wat ik aan papier heb verzameld en wat ik om de een of andere reden van belang vond om te bewaren.

 Pfff... De moed zakt me in de schoenen. Maar dan herinner ik me de lessen die mindfulness me geleerd heeft: gewoon beginnen. Het hoeft niet leuk te zijn, je moet het gewoon doen. En oh ja, het maximum van 30 minuten per kastje. Alles wat niet af is, wacht geduldig tot morgen. Ik heb het al zo lang laten liggen, die paar keer 30 minuten die me dit gaat kosten om op te ruimen, kunnen er dan ook nog wel bij. Gelukkig het hoeft niet af. Dat geeft de burger moed.
Fluitend ga ik aan de slag. Ik neem me voor om te kijken hoe ver ik kom.

Ik kom een telefoonrekening tegen, en herinner me dan dat ik nog wilde uitzoeken welk nieuw abonnement ik wil. Handig dat hier mijn internetverbruik op staat! Ik kom even in de verleiding om uit te zoeken wat mijn verbruik nou daadwerkelijk is, maar herinner me dan ineens weer één van de principes van het kastje per dag: één kastje per dag! Alles wat je tegenkomt wat bij een ander 'kastje' hoort, leg je daar neer, tot het tijd is voor dat kastje. Een nieuw telefoonabonnement afsluiten is zo'n kastje. Geërgerd en opgelucht tegelijk leg ik de rekening terug op de stapel en begin ik maar eens met sorteren. Ineens zijn die 30 minuten al om en ziet het er zó uit:

Zo. Mijn opruimtijd zit erop voor vandaag. Morgen ga ik één van de stapeltjes te lijf.

Ik zal het maar toegeven: ik ben bepaald geen opruimwonder. Nou ja, opruimen kan ik nog wel, maar weggooien... Hoe vaak ik wel niet gedacht heb: "misschien komt het nog van pas!" Of: "het is nog goed, wat zonde om het weg te gooien!" Of: "ah, dat heb ik van ... gekregen!" Dat loslaten wat je met mindfulness oefent, blijkt soms behoorlijk lastig te zijn. Dus mijn huis loopt langzaam vol. En hoe meer spullen je hebt, des te lastiger wordt het om daar overzicht in te houden. En... sinds oktober woont er een nieuw mensje in ons huis, waardoor de noodzaak om ruimte te maken alleen maar groter is geworden. Kortom: het is tijd om mijn opruimgewoontes eens onder de loep te houden. 

Een paar jaar geleden heb ik geëxperimenteerd met iets dat een behoorlijk mindfulle manier van opruimen bleek: een kastje per dag. Geïnspireerd door een dame die elke dag iets opruimde en daarover blogde, deed ik een opruimklusje dat voldeed aan de volgende voorwaarden:

• Een afgebakend stukje van je huis: (een deel van) een kastje, laatje, plank, of hoekje;
  
• Maximaal 30 minuten (maximaal ja, dus een klusje van een minuut telt ook!);
  
• Duurt de klus langer? Dan stop je en ga je de volgende dag verder;
• De klus valt buiten de reguliere huishoudelijke taken;
• Alles wat niet weg kan, maar ook niet kan blijven liggen op de plek die je aan het opruimen bent, leg je op een plek waar het beter kan liggen. Je ruimt de nieuwe plek niet op; hij komt namelijk een andere dag aan de beurt!

En zo zag mijn eerste kastje er ooit uit: